Poem #357
English Translation
Persian
In the Magian tavern, the Light of God I see
behold this wonder: what a Light! And where it shines for me!
در خراباتِ مُغان نورِ خدا می‌بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم
O King of Pilgrims, boast not of your holy place
you see a house of stone, I see God's living face.
جلوه بر من مفروش ای مَلِکُ‌الْحاج
که تو خانه می‌بینی و من خانه‌خدا می‌بینم
I long to loose the musk-scent from her tresses fair
a distant thought! A wild mistake to touch that hair.
خواهم از زلفِ بُتان نافه‌گشایی کردن
فکرِ دور است همانا که خطا می‌بینم
My burning heart, my flowing tears, my dawn-time sigh
all these are gifts of kindness from your loving eye.
سوزِ دل، اشکِ روان، آهِ سحر، نالهٔ شب
این همه از نظرِ لطفِ شما می‌بینم
Each moment, your face paints a fancy in my mind
to whom can I describe the visions that I find?
هر دَم از رویِ تو نقشی زَنَدَم راهِ خیال
با که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم
No musk of China ever bore such scent as this
that the dawn breeze brings me from your bower of bliss.
کس ندیده‌ست ز مُشکِ خُتَن و نافهٔ چین
آنچه من هر سَحَر از بادِ صبا می‌بینم
Friends, do not blame Hafez for his loving gaze
I see him as a lover in your holy ways.
دوستان عیبِ نظربازیِ حافظ مکنید
که من او را ز مُحِبّانِ شما می‌بینم
Cultural Context
US Interest Rank: 9/10. This is one of Hafez's most profound mystical poems. The verse about seeing 'the light of God in the wine-houses of the Magians' is a powerful statement. The observation that while others see 'house,' Hafez sees 'the house of God' is a profound statement. The poem's combination of mysticism and devotion makes it extremely engaging.